Voornemens? Zo stel je wél goede doelen!

12 januari 2018 – Het is weer januari. De maand van de goede voornemens dus! Hoewel er ook een groep mensen is die pertinent tegen die goede voornemens in januari is. Immers, menen zij, goede voornemens moet je niet bewaren voor januari, die moet je het hele jaar door maken en meteen ook uitvoeren. En weet je, eigenlijk hoor ik ook bij die groep mensen.

Want we kennen allemaal de realiteit. In het najaar mopper je al over je laagje blubber dat steeds meer aanwezigheid claimt boven je broekriem. En die altijd zo fijne blouse begint ook wat ongemakkelijk te worden, nu de knoopjes zich wanhopig aan hun laatste draadje garen vastklampen. In de hoop niet van je blouse gekatapulteerd te worden zodra je een keer diep inademt. Tijd voor actie! Er moet 5 kilo af! Binnenkort dan. Want nu is even niet handig. Druk op het werk, deze maand drie verjaardagen. Ja en daarna krijg je de december-chaos. Op het werk superdruk, want nog van alles moet af voor het eind van het jaar. Geen tijd voor gezond koken, Sinterklaas (lees: snoep, snoep en nog eens snoep. Je geeft niet eens zo veel om pepernoten, maar ja, als ze overal staan…). Daarna kerst. Ja kom op, dan wil je wel gewoon genieten hoor. En in die kerstvakantie moet een gezellig drankje en hapje gewoon kunnen. Even een dagje salade dan tussendoor. En morgen oud & nieuw. Ja kom, die ene avond. Dan kunnen de bitterballen gerust het vet in, nadat je net een halve schaal oliebollen hebt verorberd. Wel zo lekker bij je glaasje(s) bubbels.

1 januari voelt dan als zo’n fantastisch moment. Even afkicken van het bourgondische leven. Even resetten.

En ook ik heb daar dan best even behoefte aan. Echter, ik heb ook geleerd inmiddels (zou dat ouder en wijzer worden toch een ding zijn?), dat drastische maatregelen niet zo’n duurzaam leven voorbestemd zijn. ‘Ik drink 2 maanden geen alcohol!’. ‘Ik eet alleen nog maar gezond!’. ‘Ik ga nooit meer overwerken!’. ‘Ik ga 3 x per week sporten!’. Ja echt, het klinkt fantastisch.  Maar zoals we allemaal weten is dit de realiteit:

  • Na 2 dagen geen biertje of wijntje, ga je het goed praten met je zelf dat je je vast versproken had. 2 maanden? Je bedoelde ongetwijfeld een week. Of een halve week. Plus, een gewoon pilsje is niet ‘echt’ alcohol. Je bedoelde dat je geen zwaar bier en geen sterkere dranken meer zou drinken. Of althans. Minder. Gewoon niet élke dag dan. ‘Neem je er voor mij ook een mee, schat?’
  • Gezond eten. Tja, wat is ‘gezond’ eigenlijk. Want je hebt toch ook suikers en vetten nodig? Daarom, die koek uit de kantine op je werk is daarom eigenlijk júist heel verantwoord! En friet, tja, dat is ook gewoon aardappel. Dus dat zit eigenlijk vol vitaminen. Ach, en die ene keer friet per week. Plus die ene keer pizza per week. Ach, dan neem ik morgen wel een salade mee naar mijn werk in plaats van brood (om vervolgens alsnog die koek te gaan halen ‘s middags…).
  • Nee met al dat overwerken ben ik klaar. Ik hoef geen vrijwilligerswerk meer te doen. Tijd voor balans! Ja oké, de eerste dagen na de kerstvakantie even wel wat langer doorgaan dan, want de mailbox is natuurlijk volgelopen. En ja natuurlijk, straks in februari even, want dan moet dat ene project af zijn. Dat sport-voornemen komt dan in maart wel. Of april. De zomerdrukte tel ik even niet mee, want die is vanzelfsprekend. Dan werkt iedereen over…

En ja, dit zijn geen random voorbeelden. Ik kan aardig uit mijn eigen ervaring putten…Moeten we maar denken ‘why bother’? Want ja, vanaf half januari verval je toch weer in je oude patronen.

En daar zit het hem in. Ik geloof oprecht dat het zéker de moeite waard is om wel voor goede voornemens te gaan. Of dit nu per 1 januari is of welke willekeurige datum dan ook. Het gaat om het punt wanneer jij er aan toe bent. Wanneer (en vooral: OF) jij de behoefte hebt aan die verandering. Het heeft totaal geen zin om een lijstje voornemens op te krabbelen, puur omdat dit nu eenmaal verwacht wordt voor die jaarwisseling. Dan komt het niet vanuit de juiste motivatie. De noodzaak, de drive is dan niet groot genoeg. En is die drive er wel, waarom dan uitstellen tot januari? Wat is er anders in jouw leven, puur omdat het januari is? Wat doe jij dan anders?

Veranderen is een proces. Het begint met een behoefte. Je wil meer tijd voor jezelf. Je wil afvallen. Je wil meer gaan bewegen. Je wil meer energiegevers op je werk en thuis.

Dit is een start. Maar dan ben je er nog niet. Een waslijst met voornemens opschrijven en op je koelkast hangen gaat je doelen niet doen bereiken, geloof me.

Je hebt een plan nodig.

– Overigens, die behoefte moet er wel écht zijn. Vanuit JOU. Voel je nooit tot voornemens verplicht, omdat ‘men’ dat verwacht. De lat ligt al zo hoog. Ik kan je verklappen, beste lezer: Jij bent helemaal goed zoals je bent! En je bent goed genoeg, echt. Dus met een voornemen bedoel ik vooral dat knagende gevoel dat je al langer ervaart. Dat gevoel ‘dit wil ik anders’. Een eigen behoefte, omdat dat jou meer energie gaat geven, gelukkiger gaat maken. Maar nooit om een ander tevreden te stellen of om aan bepaalde ‘normen’ van de maatschappij te voldoen! Overigens, ‘mezelf goed genoeg vinden’ vind ik een prachtig voornemen/ doel voor 2018  

Oké dan. Je hebt een doel, een (verander)behoefte. Aan de slag:

Allereerst: maak je doel specifiek. Je wil meer balans, zeg je? Laten we dat even als voorbeeld nemen. Wat is balans? Balans tussen wat? Stel je zelf de vraag: hoe ziet mijn leven er dan uit als ik die balans heb bereikt? Wat is er precies anders? Wat levert het mij op? Wanneer wil ik welk stapje bereikt hebben? Schrijf je doel uit (in positieve bewoording: ‘minder druk hebben’ wordt bijvoorbeeld ‘meer rust’). Maak je doel SMART (ja, ook ik gooi nu met die term die ik tijdens mijn studies zo vervelend vond) en maak tussentijdse doelen/ stapjes. Die zijn immers sneller te bereiken en het geeft je tussentijds voldoening!

Kijk dan naar de realiteit. Hoe is het nu? Wat maakt dat je nu geen (of te weinig) balans ervaart? Waar komt dat door? (Hoge eisen van je werkgever, of van je zelf? Veel verplichtingen: zakelijk, sociaal, gezin, school van je kinderen, sport, vereniging etc.?). En wat gaat er al wel goed? Wat heb je tot nu toe gedaan en hoe pakte dit uit?

Volgende stap: wat zijn de mogelijkheden om dit te doen? Welke kansen liggen er? En durf hierbij out of the box te denken. Want, misschien zijn al die dingen die nu ‘moeten’ van jou, niet echt ‘moetjes’. En wees tegelijkertijd realistisch. Juist de kleine(re) stapjes zijn makkelijker in te zetten, maar kunnen jou al veel opleveren. Je partner die de kinderen een keer naar school brengt, levert jou wellicht een veel relaxtere ochtend op waar je de rest van de dag profijt van hebt. Die ene koffiepauze extra op je werk kost je slechts 10 minuten (= uiteraard even weg van dat bureau!), waardoor je even kunt opladen en daarna veel effectiever werkt. Wat zijn nadelen, maar vooral: wat levert het jou op?

Wat is op de langere termijn mogelijk? Maar vooral, wat is NU al mogelijk?

Dan komt het stukje commitment. Want leuk en aardig die plannen, maar hoe ga jij er voor zorgen dat je het ook daadwerkelijk doet? En vooral, blijft doen? Wat kan er nog in de weg zitten? Soms zit het hem in kleine hulpmiddeltjes. Blok koffie-en lunchpauzes af. Spreek vooraf af op welke dagen jij de kinderen naar school brengt en wanneer je partner. Zorg voor een agenda waar in je een goed weekoverzicht hebt. Spreek een vast moment met je zelf af per week, waarin je de komende weken bekijkt. Is een week al vol? Dan kan er wellicht wat af. Zo niet, dan kan er dus niets bij en schuift dat door.

En hang desnoods een briefje op je badkamerspiegel als reminder. En zet bijvoorbeeld een herinnering voor iedere maand in je agenda waarin je even een check vraagt aan jezelf (ben ik nog goed bezig? Houd ik me aan mijn doelen?). En, spreek met iemand af om jou regelmatig te vragen naar je doel. Je partner, een vriend of vriendin, een vertrouwde collega.

Oftewel:

Doel specifiek maken (SMART) – Realiteit (hoe is het nu?) – Kansen (welke stapjes kun je al nemen en hoe?) – Commitment (aan de slag en zorgen dat je je er aan houdt).

 

Wat je doel ook is: maak het realistisch en haalbaar. Maak van een groot, ‘vaag’ doel, zoals bijvoorbeeld ‘Ik wil gelukkiger zijn dit jaar’, meerdere kleinere, specifieke doelen. En is een van je doelen dat je wat wilt afvallen, hoeft dat niet meteen 15 kilo te zijn. Hoe frustrerend is het dan om slechts een halve kilo bereikt te hebben na een maand je best doen. Stel zodoende dus die tussentijdse doelen op. Ik wil nu 3 kilo afvallen. Dan is een halve kilo al een zesde. Die andere 2,5 voelt opeens heel haalbaar! 3 kilo afgevallen? Wat ontzettend goed! Geef je zelf een schouderklopje! Op naar de volgende 3 kilo, dat voelt dan ook wel haalbaar.

Dus, waarom wachten tot dat ‘voornemenmoment’? Waarom niet gewoon nu? Het kom immers nooit goed uit. Laat je niet leiden door de waan van de dag en je drukke agenda. Jij mag bepalen wanneer jij er aan toe bent. Plan tijd voor je zelf en je doelen in! En daarmee bedoel ik, plan het letterlijk in. Blok momenten in je agenda en houd je er aan. Laat je niet leiden door ‘belangrijkere’ dingen die dan tussendoor komen. Immers, JIJ bent belangrijk. JIJ hebt dit punt bereikt om een doel op te stellen, dus JIJ hebt die behoefte. Dat is dus júist heel belangrijk nu!

Tot slot: ik noemde eerder al het schouderklopje. Het is echt belangrijk jezelf te belonen. We zijn tegenwoordig erg goed in de lat bijzonder hoog leggen voor onszelf (ondergetekende is hier ook schuldig aan). Waardoor we onszelf makkelijk afstraffen als we daar niet aan voldoen. Kijk daarom iedere dag even naar wat je wél goed gedaan hebt. En haal je een (tussentijds) doel? Belonen! Voor kinderen wordt vaak een stickerkaart in het leven geroepen, voor klusjes in huis of zindelijkheidstraining. Nou, dat vind ik ook wel wat. Hop, een sticker voor ieder tussentijds doel dat je hebt bereikt. Haal je je doel (en dus je stickerkaart vol)? Beloon je zelf met iets leuks! Een vrije middag om een boek te lezen, koop iets leuks voor jezelf, een keer naar de film, etc..

En om het goede voorbeeld te geven is deze coach, moeder, echtgenote en ook schrijf-liefhebster, na 2 jaar schrijfstilte éindelijk weer aan het schrijven gegaan. Spontaan, het moment was daar, wachtend op mijn auto bij de garage. Laptop in de aanslag om de tijd te vullen. Ging ik werken? Nee, geen overuren meer. Hé wacht, doe eens gek, ga schrijven!. De behoefte was er al lang. De ‘drive’. Maar…de waan van de dag, de drukte: ik liet me leiden door allerlei factoren die (te veel) energie vroegen. Dus geen tijd en puf meer over voor de energiegevers (waarom doen we onszelf dat toch aan… daarover meer in een nieuwe blog binnenkort).

De tijd is daar voor mijn energiegevers. Zoals coachen en schrijven. Dat geplande boek komt ook ooit nog af, heus. Maar dat is zo’n type ‘groot doel’. Mijn kleinere, realistische doel voor 2018 is weer vaker blogs te schrijven. En het liefst in combinatie met mijn andere passie, coachen. Tijdens het schrijven van deze blog, heb ik mijn ‘plan’ uitgewerkt. Doel, realiteit, mogelijkheden, commitment. En dat voelt goed. Man, wat voel ik een energie opeens!

Wat wordt jouw doel voor dit jaar?

Post navigation

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *